بدین ترتیب می توان گفت که دولت کاظمی خیلی دور نیست ، بلکه علت سقوط رژیم های حیدر العبادی و عادل عبدالمهدی نیست. شاید بهتر است بگوییم که عراق پس از 17 سال از سقوط دولت بعث در سال 2003 ، سرانجام شاهد رژیم است که با توافق کامل به قدرت رسیده است.
دولت جدید عراق محصول سالها رقابت ، مبارزات و سرانجام خشم هنرمندان داخلی و خارجی است که از اکتبر سال گذشته به اعتراضات مردم عراق منجر شده است. تا این زمان همه طرفها توافق کرده بودند که دولت فن آوری ، با حداقل ایدئولوژی مذهبی-لیبرال ، خواسته های مردمی را که در اثر جنگ ، فساد و فساد پاره شده اند ، بپذیرد و خدمت کند. مشروعیت دولت در نگاه مردم به موفقیت آن ، به ویژه در کوتاه مدت ، در حل مشکلات پیش آمده در جامعه عراق بستگی دارد. اما چرا دولت کاظمی با پیشینیان خود فرق دارد؟ چرا ممکن است فکر کنید که از استعدادهای بیشتری نسبت به رقبا برخوردار هستید تا حقوق قانونی مردم را بدست آورید؟
پاسخ سوالات فوق در دو بخش است: اول ، توافق مؤثر در مورد انتخاب کاظمی به عنوان رئیس صنعت فناوری و اندک در تاریخ معاصر عراق.…
ادامه این نوشته در کانال تلگرام ما قابل مشاهده است.
درباره این سایت